BİRİ SANA BİRİ BANA

Ekmek, poğaça ve açma,

Her sabah gelir fırından

Sıcak sıcak bizim bakkala.

Annem “Sakın unutma oğlum!” demişti

Unutur muydum hiç? 

Söyleyerek içimden kaç defa 

Hoplaya zıplaya koştum bakkala.

İçeri girer girmez

Takıldı gözüm parlak kırmızı kağıtlı çikolatalara.

Hakkım değil mi ama bir parça?

Onu mu alsam, bunu mu alsam derken…

“Bakkal amca, bakkal amca...

İki ekmek, iki poğaça...” 

Bir şey daha demişti annem ama

Neydi, neydi... 

Offff, unuttum gitti!

Ben düşünürken kara kara

Girdi kapıdan küçük bir kız

Ayakları çıplak

Saçları keçe

Elleri minicik ve titrek

Onu görünce öyle

Üşüdüm ben de.

Büyükannemin ördüğü hırkama 

Sımsıkı sarıldım.

 “Var mı başka istediğin?” deyince bakkal amca,

Deyiverdim, iki ekmek, iki poğaça, bir açma

Evet ya, açma! 

Hatırlamıştım işte

Kağıt paramı uzattım gururla ama

Aklım hâlâ küçük kızda.

Tam arkamda bekliyordu sırasını.

Döndüm, baktım ki almış dört ekmek

Sımsıkı sarmış kucağına. 

Belki ısınacak onların sıcağıyla

Paramın üstünü beklerken 

Çekildim kenara, yer verdim kibarca

Tezgâha yetişmedi boyu 

Gösterdi elindeki ekmekleri bakkal amcaya

Avucundaki bozuk paraları bırakıp tezgaha

Hiç konuşmadan gitti

Az önce durduğu yer 

Bomboştu şimdi

“İki ekmek, iki poğaça, bir açma... 

Al bakalım delikanlı. 

İşte bu da paranın üstü,”

Dedi bakkal amca.

Bir elimdeki paralara baktım, 

Bir de parlak kırmızı kâğıtlı çikolatalara. 

Alsam onlardan bir tane,

Afiyetle yerdim elbette.

Ama ben iki gofret istedim.

Çıkınca bakkaldan,

Heyecan içindeydim.

Koştum arkasından, yetiştim kıza, 

Gofreti uzatarak

“Biri sana, biri bana,” dedim ama içimden

Kız şaşırmış

Belki biraz da utanmıştı.

Sonra gülümsedi 

Biliyordum, bu teşekkür etmekti.

Biz iki çocuk,

Elimizde ‘biri sana, biri bana’ gofretlerimiz,

Konuşmadan anlaşmıştık.