Sarı sonbahar geldiğinde
Yaprakları döküldü bahçemizdeki ağaçların
Bütün kış penceremden cılız dallarına baktım
Bir daha hiç yeşillenmeyecekler sandım.
Derken bahar geldi.
O gün sabaha, bir sesle uyandım.
Annemdi sevinçle odama dalan,
“Erik ağacımız çiçek açmış Kaan!”
Merakla fırladım yatağımdan.
Hayranlıkla baktık ağacımıza
Her gün, her gün biraz daha...
Pamuk yığınına döndü eriğimiz.
Üstelik öğrendim ki
Ne kadar fazla olursa çiçeği,
O kadar çok olurmuş meyvesi...
Bütün kış uyuyan ağaçlarımız
Bezendi çiçeklerle limonumuz, narımız,
Ah ne güzel, en sonunda ayvamız!
“Doğa bu,” dedi annem, “Yeşillenmeden durur mu?”
Bir bahçe için bundan büyük güzellik olur mu?