Bir büzülür, bir açılırsın.
Kıvrıla kıvrıla yürürsün.
Dalların, yaprakların arasında.
Zamanını doldurursun.
Beklersin o büyük günü.
Sonra birden bire kozana kapanır,
Çıkmazsın günlerce içinden.
Tam meraklanmaya başlamışken,
Ne oldu diye?
O görkemli güzelliğinle
Çıkıverirsin ipek kozandan.
Süzülürsün gökyüzünde,
İpek gibi rengârenk kanatlarınla.
Ne oldu, nasıl oldu anlaşılmaz?
Minicik bir tırtıl iken
Oldun dünya güzeli bir kelebek.
Dolaş dolaşabildiğin kadar çiçek çiçek.
Şu üç günlük dünyada üzülmeye ne gerek.